Op ritme gebaseerde spelletjes zijn erg populair in Japan. Ze zijn vaak te vinden in arcades en zijn het leukst als ze samen worden gespeeld. Ritmespelletjes zijn er in vele vormen, zoals knoppen indrukken op de maat, trommelen op een trommel op de maat of dansen door met je voeten op pijlen te tikken.
De oorsprong van deze games kan worden gevonden in de Japanse arcades in de jaren ’70, maar het is pas in de late jaren ’90 voordat deze games echt opgeblazen in populariteit. Hier is de top 5 van de populairste op ritme gebaseerde spellen uit Japan.
PaRappa the Rapper
PaRappa The Rapper, uitgebracht op de PS1, was het eerste ritmegame dat erin slaagde het genre te vestigen en vele ritmegames die daarna volgden, lieten zich erdoor inspireren. Niet alleen dat, maar de personages, de unieke (papierdunne) kunststijl en de liedjes zijn iconisch en bekend geworden in de videogamemedia.
PaRappa the Rapper is een ritmespel waarin het hoofdpersonage, PaRappa, zich een weg moet banen door elk van de zes stadia van het spel door te rappen. Als de leraar rapt, verschijnt er een balk bovenaan het scherm met symbolen die overeenkomen met de tekst van de leraar.[6] De speler moet dan Parappa laten rappen in antwoord op de leraar door op de knoppen te drukken met de juiste timing om overeen te komen met de tekst van de leraar.
Taiko no Tatsujin
Taiko no Tatsujin is een reeks van ritmische videospelletjes gemaakt door Bandai Namco Entertainment. In de spellen simuleren de spelers het bespelen van een Taiko-drum in de maat van de muziek. De serie begon in 2001 met de release van de eerste titel, Taiko no Tatsujin; en in deze 20 jaar hebben de ontwikkelaars meer dan 20 games gepubliceerd, waaronder de laatste, Taiko no Tatsujin: Nijiiro Version in 2020.
Het hoofddoel van Taiko no Tatsujin spellen is om op een gesimuleerde Taiko trommel te slaan volgens een gekozen muziekstuk, dat overeenkomt met noten[b] die van rechts scrollen. Een liedje is afgelopen wanneer de spiritmeter voorbij het doel is gevuld door nauwkeurig genoeg te spelen.
Arcade-versies zijn uitgerust met gesimuleerde Taiko, die hits kunnen registreren wanneer ze met trommelstokken (bachi) worden bespeeld. Consoleversies gebruiken voornamelijk knoppen om te spelen, terwijl bepaalde apparaten extra invoermethodes kunnen ondersteunen: Op apparaten met touchscreens (DS, 3DS, Wii U, iPod touch, smartphone, Nintendo Switch) is een virtuele Taiko-drum aanwezig, die met stylussen of vingers kan worden bespeeld.
Hatsune Miku: Project DIVA
Hatsune Miku: Project DIVA is een Japanse muziek/ritmespelreeks ontwikkeld door SEGA en Crypton Future Media. Sinds 2009 werd het alom geprezen als een van SEGA’s meest succesvolle gamefranchises in Japan, met sequels, spin-offs en zelfs een populaire Japanse arcadetitel tot gevolg.
In deze videospelserie speelt de virtuele zangeres Hatsune Miku de hoofdrol. Zij werd op 31 augustus 2007 uitgebracht voor de VOCALOID2 synthesizer engine en is sindsdien uitgegroeid tot een van de grootste zangeressen.
De gameplay is vergelijkbaar met die van andere ritmegames, waarbij de spelers een reeks knoppen moeten indrukken volgens de volgorde op het scherm. Het spel maakt voornamelijk gebruik van de 4 hoofdsymbolen, kruis, cirkel, vierkant en driehoek, die de gezichtsknoppen zijn voor de PlayStation- controllers. Verschillende zwevende grijze knoppen van deze symbolen verschijnen op het scherm, en de gekleurde versie van deze symbolen beginnen te zweven vanaf de verschillende kanten van het scherm. De speler moet op de face-toets drukken zodra het gekleurde symbool op de grijze versie landt en op basis van de timing van de speler wordt de nauwkeurigheid beoordeeld. De nauwkeurigheid wordt beschreven met een woord in de rechter benedenhoek van het scherm, variërend van “Gaaf” tot “Mis”.
Dance Dance Revolution
Dance Dance Revolution (ダンスダンスレボリューション, Dansu Dansu Reboryūshon) (DDR), ook bekend als Dancing Stage in vroegere Europese games, is een muziekvideospelreeks geproduceerd door Konami. Dance Dance Revolution, dat in 1998 in Japan werd geïntroduceerd als onderdeel van de Bemani-reeks en in 1999 in Noord-Amerika en Europa werd uitgebracht, is de pioniersreeks van het ritme- en dansgenre in videospelletjes. Spelers staan op een “dansplatform” of podium en raken met hun voeten gekleurde pijlen die in een kruis zijn gelegd op muzikale en visuele aanwijzingen.
Spelers worden beoordeeld op hoe goed ze hun dans timen op de patronen die ze voorgeschoteld krijgen en mogen meer muziek kiezen om op te spelen als ze een voldoende halen.
De kern van het spel bestaat uit het stappen van de voeten van de speler in overeenstemming met de pijlen die op het scherm en op de beat verschijnen. Tijdens het normale spel scrollen de pijlen vanaf de onderkant van het scherm naar boven en passeren een set stilstaande pijlen bovenaan (de “geleidepijlen” of “receptoren” genoemd, officieel bekend als de Step Zone). Wanneer de scrollende pijlen de stilstaande overlappen, moet de speler op de corresponderende pijlen op het dansplatform stappen, en de speler krijgt een beoordeling voor zijn nauwkeurigheid van elke gestreepte noot (Van hoog naar laag: Geweldig, Perfect, Geweldig, Goed, Bijna, Mis).
Beat Mania
Beatmania (ビートマニア) (afgekort als beatmania) is een ritmisch videospel ontwikkeld en gedistribueerd door de Japanse spelontwikkelaar Konami en voor het eerst uitgebracht in december 1997. Het droeg grotendeels bij tot de hausse van muziekspellen in 1998, en de reeks breidde zich niet alleen uit met arcade-vervolgen, maar verhuisde ook naar thuisconsoles en andere draagbare apparaten, en haalde een miljoen verkochte eenheden. De Bemani-lijn van muziekspellen van Konami is vernoemd naar de reeks, werd voor het eerst opgenomen in de arcade-release van Beatmania 3rdMix en is sindsdien altijd gebleven. De serie kwam tot een einde met als laatste spel Beatmania The Final, uitgebracht in 2002.
De speler is een club DJ die de besturing moet manipuleren volgens de instructies op het scherm om de lof van het publiek te winnen. Elk spel bestaat uit een vast aantal nummers van verschillende
moeilijkheidsgraad, en elk nummer moet een bepaalde mate van tevredenheid van het publiek bereiken om naar het volgende te kunnen overgaan.
GLHF!
